«Έμφυλες ταυτότητες» ή πώς η Νέα Αριστερά επιτίθεται στην κανονικότητα

Το Υπουργείο Παιδείας απέστειλε την προηγούμενη εβδομάδα στα σχολεία εγκύκλιο με την οποία ζητά να γίνουν μαθησιακές δραστηριότητες στις οποίες περιλαμβάνονται «εργαστήρια, διαδραστικά παιχνίδια, θεατρικά δρώμενα, εικαστικές δραστηριότητες, προβολή ταινιών με σχετικό περιεχόμενο που πλαισιώνεται με συζήτηση ή άλλη δράση, καθώς και συζήτηση για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα έμφυλα στερεότυπα και τις διακρίσεις με βάση το φύλο στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία αλλά και την έμφυλη βία». Θέλετε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας «δραστηριότητας»; «Ομοφοβία και τρανσφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο».

Είναι πλέον προφανές σε όλους ότι το Υπουργείο Παιδείας λειτουργεί στα πρότυπα των πλέον έξαλλων ΜΚΟ. Και είναι απολύτως λογικό αυτό, αφού ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αυτοί που τον στηρίζουν έχουν ως στόχο ανάμεσα στα υπόλοιπα και το γκρέμισμα των παραδοσιακών ρόλων των δύο φύλων. Και οι άνθρωποι το λένε, δεν ντρέπονται. Αλλά πόσο μπορεί ο Έλληνας γονιός να ανεχθεί να γίνεται στο παιδί του που πάει γυμνάσιο ή λύκειο πολιτισμική προπαγάνδα σχετικά με τους ... τρανσέξουαλ;

Είναι τέτοια η κατάσταση στην Παιδεία που δεν ξέρουμε πια από πού να ξεκινήσουμε την κριτική. Μετανάστες στα σχολεία, μαθήματα αλβανικών και σκιπτάρικες σημαίες, τρανσέξουαλ και υπουργικές δηλώσεις για ομοφυλόφιλα φιλιά με μαύρους δίμετρους. Πού όμως βασίζεται αυτή η «πρωτοβουλία» του Υπουργείου Παιδείας; Ποια είναι η θεωρητική βάση πίσω από αυτή την κίνηση που έρχεται και στην χώρα μας, αφού ήδη έχει εφαρμοστεί ως έναν βαθμό και σε σχολεία του εξωτερικού;

Αυτή δεν είναι άλλη παρά η «θεωρία των φύλων», μια «ιδεολογική προσέγγιση» των σχέσεων μεταξύ των φύλων, αλλά και των φύλων ως κοινωνικού κατασκευάσματος, που προωθήθηκε από πολύ συγκεκριμένα κέντρα στο εξωτερικό. Και προκάλεσε αντιδράσεις. Χαρακτηριστικό ότι όταν εφαρμόστηκε στην Γαλλία το 2014, οι μισοί μαθητές έλειψαν από όλα τα σχολεία της Γαλλίας. Και εκτός από θεωρία έχει και έναν συγκεκριμένο σκοπό. Την δημιουργία μιας νέας «σεξουαλικότητας», μέσω της κατήχησης μαθητών και φοιτητών, έτσι ώστε να μπορέσει η φυσική τους αντίληψη να διαστρεβλωθεί.

Τι λέει όμως αυτή η θεωρία; Αυτή η «νέα σεξουαλικότητα» και η «θεωρία των φύλων» επικρίνει και καταδικάζει τις παραδοσιακές απόψεις περί της σεξουαλικότητας και του φύλου ως μια δυαδική σκέψη (δηλαδή ότι σκεφτόμαστε με όρους αντίθεσης και ετεροπροσδιορισμού) και ετερο-κανονιστική (η πεποίθηση δηλαδή ότι οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις είναι κάτι το φυσιολογικό, κάτι που κάνει τους ανθρώπους οι οποίοι έλκονται από το ίδιο φύλο ή είναι δισεξουαλικοί ή διαφυλετικοί–τρανσέξουαλ να αισθάνονται ότι οι ίδιοι δεν είναι κάτι το φυσιολογικό). Διδάσκουν τα παιδιά ότι είναι λάθος να σκεφτόμαστε αποκλειστικά με όρους έλξης αρσενικού-θηλυκού και ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως «φυσιολογική» σεξουαλικότητα. Δηλαδή επί της ουσίας καταστρέφουν τον ορισμό της υγιούς σεξουαλικότητας, όπως αυτός έχει σχηματισθεί από την αρχή του ανθρώπινου είδους, προκειμένου να «αισθάνονται καλύτερα» οι διάφορες μικρές ομάδες σεξουαλικά «διαφορετικών» ανθρώπων.

Ακριβώς αυτή η «δυαδική διάκριση», σύμφωνα με τις θεωρίες οι οποίες εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια προωθούνται στα σχολεία των σκανδιναβικών χωρών και των ΗΠΑ, και η οποία αποτελούσε την πυξίδα της σεξουαλικότητας για όλο τον πολιτισμένο κόσμο καταδικάζεται ως μια μορφή μισαλλοδοξίας από την νέα αυτή ιδεολογία και την θεωρία της. Δηλαδή δεν αμφισβητείται απλά αυτή ως θεώρηση, αλλά και οι φορείς της. Οι «πρεσβευτές» της θεωρίας των φύλων ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την σεξουαλικότητα αποκλειστικά με όρους των αντιθέτων που έλκονται μεταξύ τους, αλλά πρέπει να βλέπουμε την σεξουαλικότητα ως κάτι που «ρέει» και εκφράζεται με ένα ρευστό και δυναμικό τρόπο. Με άλλα λόγια, μπορεί να προσελκύει, γενικά, το αντίθετο φύλο, το ίδιο φύλο ή και τα δύο, αλλά μπορεί και οι «προτιμήσεις» σας να αλλάζουν συνεχώς. Η σεξουαλική προτίμηση δεν είναι κάτι σταθερό, ούτε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι είναι κατά βάση ετεροφυλόφιλοι. Η στρατηγική της «θεωρίας των φύλων» είναι το να υπονομεύσει την ετερο-κανονικότητα και ταυτόχρονα να παρουσιάσει την ομοφυλοφιλία ως κάτι τόσο διαδεδομένο και φυσιολογικό, που εάν δεν συμφωνείτε μαζί της ή ακόμη και απλά αισθάνεται κάποιος άβολα με αυτήν, να χαρακτηριστεί ομοφοβικός.

«Μια φορά κι έναν καιρό, η λέξη «δυαδικός» ήταν ένας μαθηματικός όρος. Τώρα είναι μια προσβολή στο ίδιο επίπεδο με «ρατσιστής», «σεξιστής» ή «ομοφοβικός». Ο εχθρός σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο μάχης είναι όποιος υποστηρίζει ότι υπάρχουν άνδρες και υπάρχουν γυναίκες, και ότι η διαφορά μεταξύ τους είναι θεμελιώδους σημασίας».
Melanie Phillips

Αυτή είναι η κύρια στρατηγική της θεωρίας των φύλων, που μας εγκαθιστά τώρα στα ελληνικά σχολεία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που λέει ουσιαστικά είναι ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους με όρους όπως το άνδρας και γυναίκα, διότι, ακόμη και αν κάποιος είναι βιολογικά αρσενικό μπορεί ο ίδιος να αυτοπροσδιοριστεί ως θηλυκό και το αντίστροφο. Και αντί να θεωρεί κανείς ότι πρόκειται για μια «διαφοροποίηση» του ατόμου για τον έναν ή τον άλλον λόγο, θα πρέπει αυτό να γίνεται αποδεκτή και να θεωρείται ως κάτι το φυσιολογικό.

Το νέο «διδακτικό υλικό» μας ενθαρρύνει έντονα να επιβεβαιώσουμε και να ενθαρρύνουμε κάποιον όταν αυτός επιθυμεί να αρχίσει να ντύνεται όπως το αντίθετο φύλο ή ακόμη και να χρησιμοποιεί τις τουαλέτες και τα αποδυτήρια του αντίθετου φύλου, να αρχίσει «θεραπεία» με ορμόνες ή να κάνει μια χειρουργική επέμβαση για να αλλάξει το φύλο του. Το να μην «ενθαρρύνει» κάποιος τέτοιου είδους κινήσεις τον μετατρέπει πλέον de facto σε έναν άνθρωπο ο οποίος «μισεί» όσους παίρνουν τέτοιου είδους αποφάσεις. Και φυσικά το ίδιο είναι όποιος αντιτίθεται παραδείγματος χάριν στο να μπορούν αυτοχαρακτηριζόμενοι «διεμφυλικοί» να χρησιμοποιούν π.χ. τα αποδυτήρια στις πισίνες όπου κάνουν προπονήσεις μικρά αγοράκια ή κοριτσάκια.

Το διδακτικό υλικό που σύμφωνα με την θεωρία των φύλων ξεκίνησε να διδάσκεται και στην χώρα μας λέει στα παιδιά μας ότι το βιολογικό φύλο δεν είναι κάτι το σημαντικό. Διότι αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι η «ταυτότητα» και η «ταυτότητα φύλου». Τα οποία δεν χρειάζεται να ταιριάζουν με το βιολογικό φύλο τους. Και έχει να κάνει περισσότερο με το πώς «αισθάνεται» κανείς «μέσα του» αντί της πραγματικότητας. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ρωτούν, «είναι αγόρι ή κορίτσι», και φυσικά δεν θα πρέπει να «υποθέτουν» το φύλο κάποιου από την εμφάνισή του. Και ως εκ τούτου οι τάξεις στα σχολεία δεν θα πρέπει να μοιράζονται σε «αγόρια και κορίτσια» όταν κάνουν διαφόρων ειδών δραστηριότητες. Στο τελευταίο επίπεδο - κάτι που τώρα συμβαίνει σε αμερικάνικα εκπαιδευτικά ιδρύματα διαφόρων βαθμίδων είναι ότι σταματά και η χρήση των άρθρων «ο / η» αλλά και αντωνυμιών τρίτου προσώπου. και αντικαθίστανται με διάφορα ευφάνταστα νέα.