Η ιστορία ενός ονόματος

Μετά το 1944 εγκαινιάστηκε μια προμελετημένη και συστηματική εκστρατεία με σκοπό τον σφετερισμό της ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας εκ μέρους της νοτιότερης δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. "Μελετητές" από τη "Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας" είχαν αναλάβει να ξαναγράψουν τα βιβλία της ιστορίας τους συμπεριλαμβάνοντας και την αρχαία μακεδονική ιστορία σύμφωνα με τις επιθυμίες της Ομοσπονδίας των Κομμουνιστών της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, συνοδευόμενα από αλλοιωμένους χάρτες που έδειχναν την "Μακεδονία" τους να φτάνει μέχρι τα μισά του όρους Όλυμπος. Επίσης "γλωσσολόγοι" ορίστηκαν να δημιουργήσουν την αλφάβητο και να εκλεπτύνουν την "νεοανακαλυφθείσα" μακεδονική γλώσσα, η οποία φυσικά κατασκευάστηκε για να ακούγεται ως η "φυσική εξέλιξη" της αρχαίας μακεδονικής γλώσσας. Ελέγχοντας τα ΜΜΕ και την εκπαίδευση, η κυβέρνηση της "Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας" εισήγε τότε αυτή τη γλώσσα και υποστήριζε ότι αυτή ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες. Όμως αυτή η γλώσσα είναι γραμματικά σχεδόν όμοια με την βουλγαρική και μόνον εξαιτίας των συνεχών κυβερνητικών παρεμβάσεων, το λεξιλόγιό της τείνει να περιέχει περισσότερες σερβο-κροατικές λέξεις που έχουν αντικαταστήσει τις βουλγαρικές.

Ωστόσο είχαν σαφώς παραγνωρίσει το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι κάτοικοι της αρχαίας Μακεδονίας ήταν Έλληνες και ομιλούσαν την ελληνική. Πολυάριθμες ανασκαφές σε ολόκληρη την περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας έχουν φέρει στο φως ευρήματα με ελληνικές επιγραφές και περιγραφές διοικητών με ελληνικά ονόματα.

Το Σεπτέμβριο του 1991 αυτή η δημοκρατία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από την Γιουγκοσλαβία και ονομάστηκε "Δημοκρατία της Μακεδονίας" ως νέα ανεξάρτητη χώρα. Σχεδίασαν μια νέα σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας στο μέσον και τύπωσαν νέα νομίσματα με τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, σύμβολα δανεισμένα από την βόρεια επαρχία της Ελλάδος. Λόγω αυτών των ενεργειών και συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματός τους που υποδήλωναν ότι η χώρα τους είχε εδαφικά δικαιώματα σε ολόκληρη την αρχαία Μακεδονία, η Ελλάδα επέβαλε εμπορικό αποκλεισμό και εμπόδισε κάθε εμπορική δραστηριότητα από τα βόρεια σύνορά της. Η Ελλάδα διστακτικά ήρε το εμπάργκο όταν η ΠΓΔΜ σχεδίασε και αποδέχθηκε μια καινούργια σημαία, σταμάτησε την έκδοση του νέου νομίσματος με την απεικόνιση του Λευκού Πύργου της Θεσσαλονίκης και πέρασε τροποποιημένα άρθρα στο Σύνταγμά τους υποδηλώνοντας ότι δεν έχουν εδαφικές βλέψεις έξω από τα σημερινά σύνορα. Η Ελλάδα, ωστόσο, συνέχισε να ενίσταται στη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Λόγω αυτής της ένστασης τα Ηνωμένα Έθνη έκαναν δεκτό το έθνος αυτό υπό τη προσωρινή ονομασία "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" (ΟΗΕ Ψήφισμα #817 της 7ης Απριλίου και #845 της 18ης Ιουνίου 1993) μέχρι να βρεθεί μια λύση στο θέμα του ονόματος. Μέχρι σήμερα δεν έχει εξευρεθεί λύση και η προθεσμία του ΟΗΕ για τον Σεπτέμβριο 2002 έχει περάσει, με τις δύο χώρες να συμφωνούν στη παράταση των συνομιλιών επί του θέματος για ακόμα ένα χρόνο.

Εάν ολόκληρη η περιοχή της ΠΓΔΜ αποτελείτο από την αρχαία Μακεδονία θα είχε κάθε νόμιμη αξίωση να αποκαλείται Μακεδονία. Αλλά δεν αποτελείται. Περισσότερο από 90% της περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας βρίσκεται εκτός των συνόρων της ΠΓΔΜ και λιγότερο από το 1/5 της επικρατείας της ανήκει στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας. Η ΠΓΔΜ είναι κατά κύριο λόγο μια σλαβική περιοχή.

Εάν η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ΠΓΔΜ ήταν Έλληνες θα είχαν κάποιο νόμιμο δικαίωμα να αξιώνουν ώστε να ονομάζεται η χώρα τους Μακεδονία. Αλλά δεν είναι. Οι Έλληνες κάτοικοι στη ΠΓΔΜ είναι απλώς μια μειονότητα.

Επομένως από πού προκύπτει η αξίωση της ΠΓΔΜ να ονομάζεται Μακεδονία; Δεν υφίσταται βάσιμος λόγος που να στηρίζεται στην αλήθεια ώστε αυτή η χώρα να χρησιμοποιεί μια μορφή ονομασίας που να εμπεριέχει τον όρο "Μακεδονία".

Προς το παρόν, οι εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων μειονοτήτων εντός της ΠΓΔΜ έχουν οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η Αλβανία και η Βουλγαρία προσβλέπουν εναγωνίως στην κατάρρευση της ΠΓΔΜ ώστε να επέμβουν άμεσα και να αρπάξουν κάποιο τμήμα της. Από την άλλη η Ελλάδα διατηρεί μια στάση πιστού και σθεναρού υποστηρικτή της επιβίωσης αυτού του μορφώματος. Δεν είναι ειρωνεία η ΠΓΔΜ να συνεχίζει να προσβάλλει την Ελλάδα, τον μοναδικό της φίλο στη περιοχή, προωθώνταςς συνεχώς το "θέμα του ονόματος της Μακεδονίας";

Είναι αναμφίβολο ότι η αλλαγή του ονόματός τους πάλι σε "Δημοκρατία του Βαρδάρη" θα λειτουργούσε ως ενοποιητική δύναμη για τις διάφορες φατρίες εντός των συνόρων τους, θα εξαφάνιζε την αντιπαράθεση ως προς το όνομα με τους γείτονές της και θα τους τοποθετούσε στην κατάλληλη ταυτότητα, εθνικότητα, κληρονομιά και πάνω απ΄ όλα αξιοπρέπεια.