Αισθάνομαι πολύ μικρός μπροστά σου, Κωνσταντίνε

Αυτή η δύσμοιρη η χώρα μας χρειάζεται πλέον ένα ισχυρό σοκ. Οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που θρηνούσαν με λυγμούς και οδυρμούς για τον θάνατο του Ζακ ηρωοποιώντας τον, καθιστώντας τον «μάρτυρα» καταπιεσμένο από την «φρίκη» της παραδοσιακής και «θρησκόληπτης» ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας, δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία στο παλικάρι που σκοτώθηκε την 28η Οκτωβρίου για την σημαία και τον σταυρό στην κατεχόμενη Βόρειο Ήπειρο.

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έφυγε σαν άντρας. Ύψωσε τη σημαία και από το να το πάρει πίσω προτίμησε να πεθάνει. Διάλεξε ο ίδιος τον τρόπο που θα φύγει και όχι η μοίρα του γι’ αυτόν. Αυτή είναι η αρχαία ελληνική έννοια της υστεροφημίας. Και αντί κάποιοι δημοσιογράφοι να δείξουν ευαισθησία σε αυτόν τον ωραίο νέο, προτίμησαν να σκυλέψουν την μνήμη του. Προτίμησαν να τον λοιδορήσουν υποτιμώντας τον ως «φασίστα». Διότι όλοι αυτοί, ανήμποροι να προβούν σε μία τέτοια πράξη ύψιστης θυσίας, βλέπουν τον πατριωτισμό και οποιαδήποτε πράξη συνδέεται με αυτόν ως κάτι ακραίο που εκφέρεται από την «πλέμπα».

Είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος που επιμένουν στο να μη διεκδικεί τίποτα η Ελλάδα από την Βόρειο Ήπειρο. Είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος που κατατάσσουν όλους εμάς που κινητοποιηθήκαμε στο συλλαλητήριο εναντιούμενοι στην παράδοση του ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας στους «συναισθηματικούς». Η υποκρισία του μιντιακού κατεστημένου και των «διανοουμένων» μας είναι πρόδηλη. Διότι για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και των ομοφυλοφίλων σκούζουν με δασκαλίστικη τσιρίδα που ακόμα και ο πιο σκληρός ιεροεξεταστής θα ζήλευε, αλλά για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, έναν σύγχρονο ήρωα, είτε ποιούνται την νήσσαν - κοινώς κάνουν την πάπια - είτε μας κάνουν αντιφασιστικά κηρύγματα.

Και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να αναπαράγουν την προπαγάνδα του βαθέος αλβανικού κράτους που επιθυμεί σφόδρα τον ξεριζωμό ολόκληρης της ελληνικής μειονότητας. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν έμπορος ναρκωτικών. Δεν πυροβόλησε κατά των αστυνομικών, αλλά στον αέρα με άσφαιρο κυνηγητικό όπλο. Δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Ο Κωνσταντίνος δολοφονήθηκε. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ για «παραδειγματισμό». Και όμως. Οι συνοικιακοί μας διανοούμενοι δεν αναφέρουν τίποτα από αυτά. Δεν αναφέρουν ότι οι αλβανικές Αρχές δεν επέτρεψαν ενδελεχή εξέταση από Έλληνα ιατροδικαστή.

Βέβαια, για τις δήθεν άλλες μειονότητες που υφίστανται εντός του ελληνικού εδάφους υποδύονται τους ανθρωπιστές. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, που απλώς καταδεικνύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν εργάζονται για τα συμφέροντα της Ελλάδας και του Ελληνισμού, αλλά για τα δικαιώματα της πατρίδας τους, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του διεθνισμού. Είναι πολλά τα λεφτά του Σόρος, Άρη.

Την στιγμή που οι Τούρκοι, συμμαχώντας με Βουλγαρία, Αλβανία και Σκόπια, δημιουργούν ένα ασφυκτικό τόξο-ομπρέλα γύρω μας αναστρέφοντας τους Βαλκανικούς Πολέμους και προσπαθώντας να ανασυστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, εμείς δεν διαθέτουμε κανένα απολύτως σχέδιο. Γι’ αυτό και οι αλβανικές Αρχές, ο Ράμα κ.λπ. ομιλούν με τόσο θράσος επέκεινα της δολοφονίας ενός Έλληνα. Διότι, εκτός του ότι αισθάνονται την ψυχολογική ασφάλεια πως θα τους υπερασπιστεί η Τουρκία, γνωρίζουν ότι η εξωτερική μας πολιτική είναι απαρχαιωμένη. Η εξωτερική πολιτική του «καλού παιδιού» που αποτελεί σταθεροποιητικό πυλώνα στα Βαλκάνια πλέον είναι απλά ένα επικοινωνιακό κουρελόχαρτο.

Περνάμε ευθέως σε έναν πολυπολικό κόσμο, ο οποίος μπορεί να αναλυθεί μόνο με το νεορεαλιστικό υπόδειγμα: την βούληση και τις επιδιώξεις των κυρίαρχων εθνών-κρατών. Και σε αυτό το υπόδειγμα οφείλουν να συμμορφωθούν και να προσαρμοστούν οι φαυλοκρατικές τριτοκοσμικές κυβερνήσεις μας που διορίζουν νέους πρωθυπουργούς ακόμα και τα εγγόνια τους. Αλλά πού να καταλάβουν οι τελευταίοι ότι δεν βρέχει αλλά τους φτύνουν; Αυτοί που λερώνουν τη μνήμη του αδελφού μας Κωνσταντίνου έχουν χεσμ… τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, τα σπίτια και οι εκκλησιές του οποίου γκρεμίζονται από τους πραγματικούς φασίστες του αλβανικού καθεστώτος. Για εμάς ήρωας είναι ο Αριστοτέλης Γκούμας, που φονεύθηκε μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να μιλήσει ελληνικά. Για εμάς ήρωας είναι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας που για την ελληνική σημαία πέθανε με γαλήνιο πρόσωπο.

Ο έμπειρος Ελληνας ιατροδικαστής που τον είδε ελάχιστα - όσο του επετράπη - είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ξανά στη ζωή του τέτοιον νεκρό. Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να πεθάνει εκείνη την άγια ημέρα. Αισθάνομαι πολύ μικρός μπροστά σου, Κωνσταντίνε.