Στα Ηθικά Νικομάχεια ο Αριστοτέλης αναπτύσσει μία θεωρία περί αρετής, η οποία μπορεί να παραγάγει χρήσιμα συμπεράσματα για έναν τρόπο με τον οποίον οι σύγχρονοι σοφιστές επιτυγχάνουν, ανεπαισθήτως, μετατοπίσεις εννοιών κατά το δοκούν. Η αρετή, εξηγεί ο μέγας διδάσκαλος, είναι μεσότης μεταξύ δύο άκρων με αρνητικό πρόσημο, όμως ομοιάζει περισσότερο με το ένα άκρο.
