Γάμος ομόφυλων ζευγαριών: Επίθεση στην «κανονικότητα» από την κυβέρνηση

Η νομοθετική ρύθμιση που έρχεται σίγουρα δεν αφορά κάποιες πραγματικές ανάγκες στην κοινωνία, δεν αφορά ούτε καν τα «θέλω» των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά όλους τους υπολοίπους οι οποίοι υποχρεώνονται ενάντια στα πιστεύω τους – διαμορφωμένα από τον Χριστιανισμό και την Παράδοση – να τους αναγνωρίσουν ως «οικογένεια».

Μέσω της εφημερίδας «Καθημερινή» αποφάσισε η κυβέρνηση να δώσει στην δημοσιότητα τον σχεδιασμό της για την νομιμοποίηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της δυνατότητάς τους να υιοθετήσουν. Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, φαίνεται σύμφωνα με διαρροές αποφασισμένος να ανακοινώσει την απόφασή του να φέρει στην Βουλή σχετικό νομοσχέδιο από το βήμα της Διεθνής Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ζητώντας από τους βουλευτές του να ψηφίσουν «κατά συνείδηση». Προφανώς ο Πρωθυπουργός μεθυσμένος από την επιτυχία του 41% αποφάσισε να δράσει σε κατεύθυνση αντίθετη από τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις των πολιτών που τον εμπιστεύτηκαν, επιτιθέμενος για χάρη της woke ιδεολογίας και των επιταγών των Βρυξελλών, στην παραδοσιακή οικογένεια, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων αλλά και την ίδια την κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας.

Για τους Έλληνες η λέξη «γάμος» είναι κάτι πολύ παραπάνω από την απλή αποτύπωση μιας νομικής συμφωνίας μεταξύ δύο συναινούντων ενηλίκων. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο με σαφείς θρησκευτικές και παραδοσιακές επεκτάσεις. Ακόμη και ο πολιτικός γάμος, είτε επιλέγεται ως «ευκολία», είτε λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, είτε το επίσης σύνηθες ως «συμβιβασμός» μέχρι τον θρησκευτικό γάμο, έχει τα ίδια ακριβώς θεμέλια με τον θρησκευτικό. Την δημιουργία οικογένειας.

Όλος ο δυτικός πολιτισμός έχει χτιστεί πάνω στις Χριστιανικές αξίες, οι οποίες είναι συγκεκριμένες και ως οικογένεια εννοούν την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας με σκοπό τους απογόνους. Ο λόγος που η οικογένεια προστατεύεται – σχεδόν στο σύνολο των πολιτισμών και διαχρονικά – είναι ότι αποτελεί την αλυσίδα της συνέχειας του είδους εν συνόλω και των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών κάθε μέρους αυτού. Όλες οι νομοθετικές προβλέψεις, όλες οι κοινωνικές ρυθμίσεις έχουν γίνει με αυτό κατά νου, με σκοπό να διευκολύνουν ακριβώς αυτή την διαδικασία, ασχέτως του εάν αυτή πάντα ευδοκιμεί ή όχι. Και όσο και εάν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι επιστημονικές εξελίξεις όπως η «μεταμόσχευση μήτρας» ή η χρήση γενετικού υλικού από τον μυελό των οστών θα επιτρέψει σε ζευγάρια να τεκνοποιήσουν, δεν μπορούν να το καταφέρουν.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ο «γάμος» των ομόφυλων ζευγαριών δεν αφορά καθόλου την κοινωνία. Δεν προσθέτει κάτι σε αυτήν. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι κάποιοι «το θέλουν» και τίποτε παραπάνω. Έχει να κάνει αποκλειστικά με τα «θέλω» μιας ομάδας ανθρώπων. Η επινόηση ακραίων καταστάσεων – πολλές φορές πλασματικών – για να δημιουργηθεί κάποιου είδους «ανάγκη» ρύθμισης, είναι μάλλον προσβολή στην κοινή λογική. Και ακριβώς σε αυτές καταφεύγουν πρόθυμα οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας. Της οποίας – ας το πει επιτέλους κάποιος ξεκάθαρα – σκοπός δεν είναι κανένας άλλος παρά να αναγκάσει τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ότι δύο άτομα του ίδιου φύλου μπορούν να αποτελέσουν «οικογένεια» να το αποδεχθούν ή να δεχθούν τις συνέπειες του νόμου.

Εκεί ακριβώς είναι το ζουμί. Η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση δεν αποτελεί λύση σε κάποιο πρόβλημα. Οι συναινούντες ενήλικοι μπορούν να έχουν οιαδήποτε σχέση μεταξύ τους θέλουν. Μπορούν να ρυθμίσουν τα οικονομικά τους, τις κληρονομιές τους και τα ασφαλιστικά τους. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν είναι να αναγκάσουν εμένα, του οποίου οι αρχές και τα πιστεύω είναι συγκεκριμένα, να τους ορίζω ως «οικογένεια». Αυτό ακριβώς θα αλλάξει η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση. Η οποία τελικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια «επίθεση» σε αυτό που ονομάζεται «κανονικότητα» και η οποία από ό,τι φαίνεται έχει μετατραπεί σε κάποιου είδους «ελάττωμα» στην χώρα μας.