Δημοκρατία της Γκαζόζας

Συνηθιζόταν κάποτε να αποκαλούνται οι αφρικανικές κρατικές δομές - που μόνον δομές δεν ήταν, αλλά ένα ασκέρι από επίδοξους λεηλάτες του πλούτου της χώρας αυτής - banana republics. Ή, στα ελληνικά, δημοκρατίες της μπανάνας, μπανανίες.

Πλέον κάποιες από αυτές τις χώρες είναι κατά πολύ σοβαρότερες από εμάς. Διότι εμείς, απ’ ό,τι φαίνεται, ζούμε την Δημοκρατία της Γκαζόζας. Την Δημοκρατία στην οποία τα εκατομμύρια των Ελλήνων που διαδηλώνουν αποκαλούνται από τον πρωθυπουργό (θυμίζουμε όλων των Ελλήνων και όχι μονάχα των συριζαίων) «ακροδεξιοί λαϊκιστές» που δεν ξέρουν να σκεφθούν, την Δημοκρατία στην οποία κάποιοι άλλοι υπουργοί απαντούν σε δημοσιογράφους λέγοντας «σας έχω», με σαφή αναφορά σε βίαιη αναμέτρηση.

Την Δημοκρατία στην οποία οι βουλευτές δεν έχουν μάθει να ψηφίζουν στην Βουλή και κάνουν «λάθη» τα οποία εξασφαλίζουν την επιβίωση της κυβέρνησης. Την Δημοκρατία στην οποία παραδίδεται η Ιστορία μας στους βόρειους γείτονες, την Δημοκρατία στην οποία φοβόμαστε ότι θα καταλυθεί πλήρως η εθνική μας κυριαρχία στο όνομα κάποιων «-ισμών» και κάποιων ιδεοληψιών των κυβερνώντων.

Την Δημοκρατία στην οποία ο ένας υπουργός καταγγέλλει τον άλλον ότι τα παίρνει από συγκεκριμένους τύπους, οι οποίοι αποτελούν παγκοσμίως την πέτρα του σκανδάλου, αλλά δεν συμβαίνει τίποτα. Την Δημοκρατία στην οποία διαδηλωτές που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για ένα εθνικό θέμα προσάγονται και ξαναπροσάγονται προκειμένου να μπορέσει να χτιστεί ένα ψευδές αφήγημα.

Και το κύριο χαρακτηριστικό των μπανανιών ήταν η πλήρης εξάρτηση των ηγετών τους από το εξωτερικό. Από κυβερνήσεις του εξωτερικού αλλά και από τους «επενδυτές» του εξωτερικού που ήθελαν να λεηλατήσουν τη χώρα. Σε αυτό η Δημοκρατία της Γκαζόζας ομοιάζει απόλυτα με τις δημοκρατίες της μπανάνας.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό τους ήταν πόσο φθηνό ήταν το κυβερνητικό προσωπικό, πόσο εύκολα εξαγοραζόταν, πόσο εύκολα άλλαζε θέσεις και στάσεις προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που ήθελε να εξυπηρετήσει. Μια μικρή ματιά στις πολιτικές μετακινήσεις του τελευταίου διαστήματος θα σας πείσει για το τι συμβαίνει και στη χώρα μας. Οι περιπτώσεις των βουλευτών που ξαφνικά «άλλαξαν γνώμη» τόσο γρήγορα για τόσο σημαντικά θέματα είναι ενδεικτικές.

Στις μπανανίες ήταν επίσης πολύ σημαντικό για την εκάστοτε κυβέρνηση να ελέγχει τον στρατό. Για να μην νιώθει κάποια απειλή από αυτόν.

Σε όποιον όλα αυτά θυμίζουν κάτι ας κάνει την αυτοκριτική του. Και ας σκεφθεί τόσο εάν έχει ο ίδιος μέρος της ευθύνης για το ότι φτάσαμε σήμερα εδώ όσο και εάν μπορεί να κάνει κάτι για να διορθώσει την πορεία της χώρας μας. Εκτός κι αν και αυτός, όπως πολλοί από την πολιτική σκηνή της χώρας μας, πιστεύει ότι τα έθνη-κράτη τελείωσαν και μόνη μας πατρίδα πλέον είναι οι Βρυξέλλες!