Η Τουρκία επιδίδεται σε μία σειρά στρατηγικών αιφνιδιασμών, τόσο σε στρατιωτικό-επιχειρησιακό όσο και σε διπλωματικό και ψυχολογικό επίπεδο. Και αυτό όχι μόνον εις βάρος της χώρας μας, αλλά και των εταίρων της.
Στην Ολλανδία η ύπαρξη ενός δικτύου κατασκοπίας της Τουρκίας, που είχε ως βάση τα - πολλά πλέον - τζαμιά στην συγκεκριμένη χώρα, ήταν η αιτία για να εξελιχθεί η υπόθεση σε ένα μεγάλο σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων.
Πρόσφατα η Άγκυρα δήλωσε ότι μπορεί να αντέξει και δεύτερο μέτωπο στρατιωτικών επιχειρήσεων, πέραν αυτού της Συρίας. Και για να γίνει απολύτως σαφές τι εννοεί, ανέφερε ξεκάθαρα ως τέτοιο το Αιγαίο!
Ένα παιδάκι που προστατεύεται στο σχολείο από το bullying ενός συμμαθητή του και διαφεύγει αυτής της πιέσεως μέσω της αναφοράς που κάνει για τον ταραξία στους καθηγητές του είναι σαν την Ελλάδα που προσπαθεί να αποφύγει το bullying της Τουρκίας.
Κάθε πολιτικός φορέας που εντάσσεται σε μια διεθνή ομάδα υποτίθεται ότι επιδιώκει να προασπίζεται κοινά συμφέροντα με τους εταίρους του. Αυτή είναι, άλλωστε, η πεμπτουσία κάθε είδους συνεταιρισμού.
Θυμάστε την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο, τότε που ήρθε και σε ελληνικό έδαφος αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης και μετά πήγε στην Κομοτηνή για να εορτάσει την τουρκοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας;
Είναι φανερό ότι ο κλιμακούμενος πόλεμος νεύρων από πλευράς της Τουρκίας στην υπόθεση των δύο συλληφθέντων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεών μας θα κορυφωθεί με την απαίτηση της Άγκυρας για ανταλλαγή τους.
