Η «αυτοπεποίθηση» των συντηρητικών

Η αυτοπεποίθηση προέρχεται από την σιγουριά σου ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις προκλήσεις και κινδύνους. Από την εργασία που έχεις κάνει προκειμένου να είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις. Από την εμπειρία σου. Από την πίστη στον εαυτό σου να αντιλαμβάνεσαι με ταχύτητα τις τυχόν προκλήσεις. Από την προετοιμασία σου σωματικά και ψυχικά ώστε να μπορείς να είσαι έτοιμος εάν και όταν χρειαστεί. Και όχι από βιβλία «αυτοβελτίωσης» σαν και αυτά που έχουν γίνει της μόδας τις τελευταίες δεκαετίες και τα οποία έχουν ως βάση τον ναρκισσισμό της εποχής μας, σύμφωνα με τον οποίο κάθε ένας από εμάς είναι ξεχωριστός, λαμπερός και σχεδόν πάντα αδικημένος.

Αυτά τα στοιχεία τα οποία χτίζουν την προσωπική αυτοπεποίθηση είναι αυτά που δομούν και την εθνική αυτοπεποίθηση. Να αντιλαμβάνεσαι την πρόκληση και να μπορείς να ανταποκριθείς σε αυτή γιατί έχεις προετοιμασθεί με τον κατάλληλο τρόπο. Και όλα αυτά να «τα πιάνεις» από την πρώτη στιγμή. Σαν από ένστικτο. Γιατί ακριβώς επειδή είσαι συντηρητικός ξέρεις ότι ο κόσμος μπορεί και να είναι επικίνδυνος. Και δεν πιστεύεις ότι «όλα θα πάνε καλά», αλλά ετοιμάζεσαι για τα χειρότερα. Και το ίδιο ισχύει και για ένα έθνος με συντηρητικές αξίες, όπως άλλωστε είχε αποτυπωθεί με το «Si vis pacem para bellum».

Να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι παραδείγματος χάριν ότι η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στην βάση της πολιτισμικής κοινότητας Εθνών, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το χτίσιμο ενός υπερκράτους με επίκεντρο τις Βρυξέλλες όπου και μεταφέρεται συνεχώς και μεγαλύτερο μέρος εξουσιών από το Έθνος-Κράτος. Να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι ότι ένα «μικρό» κράτος στον Bορρά μπορεί να λειτουργήσει ως ενεργούμενο κατά της χώρας μας. Να γνωρίζεις ότι όπως δεν μπορείς να αφήνεις οικονομικό χρέος στους επιγόνους σου - σύμφωνα τουλάχιστον με τις επιταγές του δημοσιονομικού συντηρητισμού - δεν μπορείς να τους αφήνεις και ανοιχτές πληγές στα εθνικά μας θέματα.

Γι’ αυτά και άλλα πολλά οι νέοι συντηρητικοί ήταν εξ’ αρχής, χωρίς καν να χρειαστεί να αναλύσουν το πολιτικό «γίγνεσθαι», τις πολιτικές ισορροπίες και διακυμάνσεις, με την πλευρά αυτών που κατέβαιναν στο συλλαλητήριο. Σε αντίθεση με όσους μετά εορτής σπεύδουν τώρα να δηλώσουν την συστρατευσή τους, προκειμένου να κάνουν damage control.