Η μεγάλη πρόκληση της επόμενης ημέρας

  • Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούνιος 2019

    Η μεγάλη πρόκληση της επόμενης μέρας των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι σίγουρα η αντιμετώπιση της κατάστασης που δημιουργήθηκε με την σύνθεση των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, όπου στις περισσότερες των περιπτώσεων ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης αντίστοιχα δεν συγκεντρώνει τον απαραίτητο αριθμό των συμβούλων προκειμένου να μπορεί να διασφαλίσει την θετική ψήφο επί των θεμάτων που θα εισηγείται. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, όπως λ.χ. στον Δήμο Θεσσαλονίκης, η παράταξή του μπορεί να έχει λιγότερους συμβούλους από αυτούς άλλης παράταξης που είχε πρωτεύσει στον πρώτο γύρο των εκλογών!

    Είναι ευνόητο, λοιπόν, ότι προκειμένου να καταστεί εφικτή η διοίκηση λ.χ. ενός δήμου θα πρέπει να υπάρξει σύνθεση με συγκλίσεις απόψεων. Αν κάποιοι στυλώσουν τα πόδια, είτε συμπολιτευόμενοι, είτε αντιπολιτευόμενοι, δεν πρόκειται να προωθηθεί κανένα θέμα και θα βαλτώσει η όποια αναπτυξιακή διαδικασία, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να παραμένουν και να διογκώνονται.

    Πώς θα γίνει αυτό θεωρώ πως είναι η μεγάλη διακύβευση. Αν οι παρατάξεις μπουν σε μια λογική του τύπου «σου δίνω - μου δίνεις» και εξαγοράσουν την στήριξη στον δήμαρχο με μια αντιδημαρχία ή κάποια άλλη έμμισθη θέση, τότε το χάσαμε το παιχνίδι. Το σπέρμα ενός πολιτικού πολιτισμού που εμπεριέχεται στον θεσμό της απλής αναλογικής (ασχέτως των κινήτρων που οδήγησαν στη θεσμοθέτησή της) θα αφεθεί να σαπίσει στον βάλτο μιας άθλιας συναλλαγής, που δεν έχει να προσφέρει τίποτε ανελικτικό στην πολιτική μας πραγματικότητα.

    Οι νέοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες, τουλάχιστον όσοι θα έχουν την τύχη να βιώσουν τη νέα πραγματικότητα μη-εκλεγέντες αυτοδύναμοι από την πρώτη Κυριακή, έχουν την υποχρέωση να σεβαστούν τις «κόκκινες γραμμές» των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων. Να φέρνουν τις εισηγήσεις τους προς ψήφιση αφού προηγουμένως έχει υπάρξει μια δημόσια διαβούλευση μεταξύ των παρατάξεων, ώστε να επιτευχθεί κατά την ημέρα της ψηφοφορίας η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση. Να ακούν και να επεξεργάζονται τις απόψεις και τις προτάσεις της αντιπολίτευσης υιοθετώντας ή συζητώντας την όποια προοπτική υλοποίησής τους. Να ενθαρρύνουν και να προωθούν την συμμετοχή των πολιτών μέσω των κοινοτικών συμβουλίων στη διαδικασία προώθησης και επίλυσης των τοπικών προβλημάτων.

    Οι νεοεκλεγμένοι δήμαρχοι συνηθίζουν να λένε τις πρώτες ώρες μετά την εκλογή τους ότι θα είναι δήμαρχοι όλων των πολιτών, ασχέτως αν τους ψήφισαν ή όχι. Λένε δηλαδή το αυτονόητο, λες και ο ρόλος τους επιτάσσει κάτι διαφορετικό από αυτό! Ήρθε, όμως, η στιγμή από τα λόγια να περάσουν στην πράξη, αφού η υλοποίηση αυτού του αυτονόητου είναι εφεξής επιτακτική ανάγκη. Αν δεν θέλουμε τα επόμενα χρόνια να δούμε φαινόμενα αγανακτισμένων πολιτών, που θα διαμαρτύρονται λόγω της απραξίας και αναποτελεσματικότητας των αιρετών τους, αλλά και εκλεγμένους αυτοδιοικητικούς που θα τρέχουν να κρυφτούν από την οργή τους, τότε αυτή η αναγκαιότητα πρέπει να γίνει συνείδηση το συντομότερο δυνατόν.