Φτάνουμε, όχι αισίως πάντως (η επιβίωση για τον Κυπριακό Ελληνισμό ήταν και παραμένει μια υπόθεση με αβέβαιη έκβαση) στο νέο έτος, μετά και το τέλος του δίσεκτου 2020. Τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα.
Μετά την επαναφορά του «Oruc Reis» στις ελληνικές θάλασσες και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ελπίζω ότι θα σταματήσει επιτέλους η κυβέρνηση να ζει σε έναν ιδεατό κόσμο.
Πήγε ο πρόεδρος της ημικατεχόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «αποφασισμένος» να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τα κυπριακά συμφέροντα. Με ατράνταχτα επιχειρήματα υποστήριξε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Κάνει αρκετά η ηγεσία μας για την προστασία της πατρίδας από τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές; Κάνουν αρκετά οι ίδιοι οι πολίτες; Ζητούν εξηγήσεις, έχουν απαιτήσεις από τους ηγέτες που ψηφίζουν για να ηγούνται αυτού του δύσμοιρου τόπου;
Η αναντιστοιχία λόγων και πράξεων είναι δυστυχώς ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό της ελληνικής πραγματικότητας. Ο Διγενής και οι συναγωνιστές του, όμως, ταύτισαν με τον αγώνα τους τα λόγια και τις πράξεις τους, τις ιδέες και την βιοτή τους.
Η απογοήτευση για την επανεκλογή του Νίκου Αναστασιάδη είναι μεγάλη. Όμως θα πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια για ενημέρωση του απανταχού Ελληνισμού για το Κυπριακό.
Την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017 στο Polis Art Café, oι εκδόσεις «Πελασγός» παρουσίασαν το νέο βιβλίο-λεύκωμα του ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα Κωνσταντίνου Αλεξ. Δημητριάδη, το οποίο αποτελεί το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του συγγραφέως για την προδοσία στην Κύπρο το 1974 με τίτλο «Αυτοί που τίμησαν την στολή τους - Κύπρος 1974».
Λέμε ΕΛΔΥΚ και εννοούμε Ελληνική Δύναμη Κύπρου. Αν ψάξει κανείς στο Διαδίκτυο θα βρει τα εξής: «Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) αποτελεί την μόνιμη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο, και αποτελείται από ένα αριθμό στρατιωτικών μονάδων οι οποίες βρίσκονται στα περίχωρα της πόλης της Λευκωσίας».
