Ο αγριεμένος όχλος, μεγάλο μέρος του οποίου καθαγιάζεται - αν δεν ελέγχεται - από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ συνεχίζει το θεάρεστο έργο του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι πιο βάναυσες διαδηλώσεις που συνοδεύονται από πλιάτσικο και ποικίλου είδους καταστροφές λαμβάνουν χώρα σε πολιτείες ελεγχόμενες από τους Δημοκρατικούς για πάνω από 50 χρόνια.
Το «ωραιότερο» σε όλη αυτήν την υπόθεση είναι ότι καίτοι έχουν αποτύχει παταγωδώς να αστυνομεύσουν τις πολιτείες τους, λαμβάνοντας νομιμοποίηση από τα συστημικά ΜΜΕ που κάνουν το άσπρο μαύρο, τώρα κυβερνήτες και δήμαρχοι απαιτούν και από πάνω από την κεντρική κυβέρνηση εκατομμύρια δολάρια για να αποκατασταθούν οι ζημιές, οι οποίες όμως δεν έγιναν σύμφωνα με το δικό τους αφήγημα από ακροαριστερούς αναρχικούς. Μάλλον θα έγιναν από εξωγήινους.
Αυτός ο αυτοδικαιωτικός όχλος που βασίζεται στην ενοχή της κακής λευκής πατριαρχίας επιβάλλει συν τοις άλλοις μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ μία πολιτική ορθότητα ιεροεξεταστικού τύπου. Συντάκτης του Inquirer της Φιλαδέλφειας εκπαραθυρώθηκε επειδή τόλμησε να αφήσει στον κεντρικό τίτλο ότι τα κτήρια μετράνε και αυτά. Το κλασσικό αριστούργημα «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» αποσύρθηκε από την πλατφόρμα της HBO μάλλον επειδή απεικονίζει με συμπάθεια σε έναν βαθμό τους Νοτίους αφού η κεντρική πρωταγωνίστρια μαζί με τους υπηρέτες της είχαν μία σχέση εμπιστοσύνης και αφοσίωσης.
Το γεγονός ότι από αυτήν την ταινία η μαύρη Hattie McDaniel κέρδισε το βραβείο της Ακαδημίας για τον ρόλο της διακρινόμενη ως η πρώτη μαύρη ηθοποιός που κέρδισε ποτέ Όσκαρ δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Κατά το παρελθόν βέβαια είχαν κατεβάσει και το άγαλμα του Στρατηγού Λη, επικεφαλής των Νοτίων, μίας σπουδαίας προσωπικότητας όπου το 1856 σε ένα γράμμα του είχε γράψει ότι η δουλεία είναι ένα «ηθικό και πολιτικό κακό». Τώρα κατέβασαν και το άγαλμα του Κολόμβου επειδή ήταν ιμπεριαλιστής. Καλό είναι να αποσύρουν μαζί με όλα τα παραπάνω τον Οθέλλο μαζί με τον «Έμπορο της Βενετίας» διότι αναπαράγουν στερεοτυπικά και ρατσιστικά πρότυπα.
Θυμήθηκα μαζί με τα παραπάνω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του George Orwell «1984»: «Κάθε άγαλμα και οίκημα στον δρόμο μετονομάστηκε, κάθε ημερομηνία παραποιήθηκε. Και η διαδικασία συνεχίζεται μέρα με την μέρα και λεπτό με το λεπτό. Η Ιστορία έχει σταματήσει. Τίποτα δεν υπάρχει παρά ένα ατέρμονο παρόν μέσα στο οποίο το Κόμμα έχει πάντα δίκιο». Σε λίγο η Οργουελιανή δυστοπία θα αποτελεί ένα χαλαρό καθεστώς μπροστά στην κοινωνία που θα φτιάξουμε.
Το πιο αποκρουστικό θέαμα από όλα είναι αυτή η γονυκλισία που βασίζεται σε ένα συλλογικό σύνδρομο ενοχής. Ένα πλήθος στο Webster της Μασαχουσέτης, ανάγκασε πρόσφατα τον αρχηγό της αστυνομίας Μάικλ Σάου να ξαπλώσει στο έδαφος για οκτώ λεπτά. Στο Cary της Βόρειας Καρολίνας, μια ομάδα Καυκάσιων έπλυνε τα πόδια των μαύρων διοργανωτών για να «ζητήσει συγχώρεση». Ο πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τρυντώ, γονάτισε σε μια μαζική διαμαρτυρία κατά του ρατσισμού στο Κοινοβούλιο Hill στην Οττάβα.
Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι αστυνομικοί με σθένος ακόμα όπως ο Αφροαμερικανός Saddler ο οποίος δήλωσε ότι «υποτίθεται ότι θα βρισκόμουν έξω από την πόλη αυτό το Σαββατοκύριακο με τη γυναίκα μου. Ενώ πήρα ρεπό αυτό το Σαββατοκύριακο, αλλά είμαι εδώ για να βεβαιωθώ ότι θα είστε ασφαλείς. Έχω μεγάλο σεβασμό, αλλά γονατίζω μόνο για έναν και αυτός είναι ο Θεός».
Είναι κρίμα να βλέπεις ένα τέτοιο περήφανο έθνος όπως αυτών των Αμερικανών να λεηλατείται και να μαστίζεται από την πολιτική ορθότητα και ένα συλλογικό σύνδρομο ενοχής για πράξεις άλλων. Φυσικά και πρέπει ο οιοσδήποτε να συμπονεί και να διαθέτει την απαραίτητη εκείνη ενσυναίσθηση σε όλα τα εγκλήματα, πολλώ δε μάλλον σε εκείνα που έχουν ρατσιστικό κίνητρο. Η βούληση του όχλου που μετατρέπεται σε ένα νέο τύραννο δεν είναι καλός σύμβουλος για ένα έθνος.
Οι Αμερικανοί δεν γονάτισαν στην Βρετανική Αυτοκρατορία, στον Ιαπωνικό επεκτατικό εθνικισμό, στον ναζιστικό και κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Ε, δεν πρέπει τώρα να γονατίσουν στον εσωτερικό εχθρό που θέλει εκ των έσω να καταστρέψει και να αλλοιώσει την κουλτούρα της. Ο μαζάνθρωπος, καταναλωτής της μαζικής επίγειας θρησκείας κλίνει το γόνυ στα επίγεια κελεύσματα. Ο ελεύθερος άνθρωπος όμως δεν προσκυνά κανέναν, παρά μόνο τον Θεό.