Περί συνεργασιών

Με το ναυάγιο της συνεργασίας Ελληνικής Λύσης - Νέας Δεξιάς, ο χώρος που εκτείνεται ανάμεσα στην ΝΔ και την Χρυσή Αυγή βρέθηκε και πάλι εκεί όπου ήταν. Ουσιαστικά, κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν έχει προοπτική εκλογής, με βάση τουλάχιστον τις δημοσκοπήσεις. Και αυτό ισχύει ακόμη και για τις ευρωεκλογές, όπου η πόλωση δεν θα είναι τόσο μεγάλη όσο αναμένεται να είναι στις εθνικές.

Βέβαια, η εκλογή ευρωβουλευτή δεν επιτυγχάνεται με την υπέρβαση του 3%, αλλά θα προκύψει από ποσοστό που πιθανότατα θα υπερβαίνει το 3,5%. Εύλογα, πρέπει να θεωρείται μαθηματικά βέβαιο ότι οι δύο βασικοί «παίκτες» του χώρου αυτού, Βελόπουλος και Καρατζαφέρης, θα επιδιώξουν πάση θυσία να αυξήσουν την δυναμική τους, ώστε αφενός να κυνηγήσουν την ευρωβουλευτική έδρα, αφετέρου να αυξήσουν τις ελπίδες τους να εισέλθουν στο εθνικό Κοινοβούλιο. Προσωπικά, βρίσκω και τα δύο πολύ δύσκολα, εκτός κι αν συνεργαστούν μεταξύ τους. Δεδομένου ωστόσο ότι δεν διατηρούν τις καλύτερες σχέσεις, δεν θα ήταν παράλογο να προβλέψει κανείς ότι ο λεγόμενος «πατριωτικός χώρος» δεν θα εκπροσωπηθεί σε κανένα Κοινοβούλιο και όλος ο σαματάς θα γίνει μπας και εξασφαλιστεί καμιά χρηματοδότηση.

Τα πραγματικά αίτια σε αυτή την θλιβερή πραγματικότητα, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι δύο. Το ένα ακούει στο όνομα «Χρυσή Αυγή» και στην δαιμονοποίηση των εθνικών ιδεών. Το άλλο είναι οι καταβολές των ηγετών και «ηγετών» αυτού του χώρου. Δυστυχώς, στον ευρύτερο πατριωτικό χώρο δεν υπάρχει γνωστός ηγέτης που να προέρχεται από τα «φυτώριά» του. Μοιραία, δεν τον αγαπούν πραγματικά. Κανένας από αυτούς δεν ανήκε στα «νανοσωματίδια των μικροοργανώσεων» του εθνικιστικού και του πατριωτικού χώρου. Οι περισσότεροι δεν θεωρούν ιδεολογικό πατέρα τους τον Ίωνα Δραγούμη ή τον Ιωάννη Μεταξά, αλλά τον Πλαστήρα και τον Βενιζέλο, ενώ τρέφουν την αυταπάτη ότι ο πατριωτικός χώρος ξεκινά «από ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, περνά μέσα από τη ΝΔ και φτάνει ως κομμάτια της Αριστεράς». Είναι δε βαθιά πεπεισμένοι ότι ο Αντετοκούνμπο είναι πραγματικός Έλλην.

Το χειρότερο, όμως, είναι ο ελιτισμός τους. Θεωρούν εαυτούς κολυμβήθρες του Σιλωάμ. Ο ένας λέει ότι ξεπλένει κόσμο, ο άλλος υπαινίσσεται ότι υπήρξε πλυντήριο ηλιθίων, ο τρίτος θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν πληρεξούσιο του Μεσσία, και φυσικά όλοι, όχι μόνον όσοι τους ακολουθούν, αλλά όλος ο χώρος, αμφιταλαντεύονται μεταξύ «φιλοδικτατορισμού και εχθρικών ολοκληρωτισμών». Θεωρούν, μάλιστα, τον εαυτό τους «mainstream», ικανό να βερνικώσει με την γυαλάδα του συστήματος όλους αυτούς τους «γκουρμέδες βαρεμένους». Ευτυχώς, δεν θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι για να τους ξεφορτωθούμε!

Οι κινήσεις μεταξύ των «νανοσωματιδίων» μέσω της πρωτοβουλίας του Εθνικού Συντονιστικού Οργάνου δίνουν μια νότα αισιοδοξίας. Όχι για τις εκλογές, αλλά για την δημιουργία ενός υγιούς και σύγχρονου πατριωτικού φορέα. Οι δε μαθητές μάς γεμίζουν ελπίδα για το αύριο.