Σαν πολύ σοβαρά τα πήραμε τα πράγματα. Όχι, το σινεμά είναι κυρίως γλέντι, ξεκίνησε και γεννήθηκε ως γλέντι, με τον Μελιέ, με τον Τσάπλιν. Βέβαια, άμα δεν υπάρχει γλέντι και συγκίνηση, δεν έχουμε τίποτα.
Eμείς κόντρα σε αυτήν την επανάληψη προτείνουμε για φέτος μια σειρά από ταινίες των μεγαλύτερων σκηνοθετών του κόσμου, που καταγράφουν τον Χριστιανισμό ως καθημερινό βίωμα απλών ανθρώπων.
Μια παγκόσμια αποκλειστικότητα που θα εκπλήξει την διεθνή κοινότητα των Καλών Τεχνών πέτυχαν οι εκδόσεις «Πελασγός». Πρόκειται για το ανέκδοτο τετράδιο ζωγραφικής που χάρισε ο Βικέντιος Βαν Γκογκ στον γιατρό του, δόκτορα Φέλιξ Ρε Παρί.
Θεωρείται ένας από τους ιδιοφυείς ηθοποιούς και σκηνοθέτες της γενιάς του. Με το «No Budget Story» και τα «Φθηνά τσιγάρα» δημιούργησε τον ελληνικό ανεξάρτητο κινηματογράφο.
Με αφορμή το συλλαλητήριο για την Μακεδονία είναι καλή ευκαιρία να θυμηθούμε μια σκοπιανή ταινία που πριν δέκα χρόνια πριν κατηγορούσε την Ελλάδα για γενοκτονία των «Μακεδόνων του Αιγαίου». Πρόκειται για τις «Σκιές» του Μίλτσιο Μάντσιεβιτς.
Ο Ψαραντώνης είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του γεγονότος, πώς όσο πιο γνήσια μπορούμε να εκφράζουμε την ταυτότητά μας, και να συνομιλούμε με την παράδοσή μας, τόσο πιο αδιαμφισβήτητα μπορούμε να λαμβάνουνε την θέση που μας αρμόζει στο διεθνές επίπεδο.
Kλείνουν στις 17 Σεπτεμβρίου 2017, 10 χρόνια από την επίσημη πρεμιέρα του «Κατύν» του Αντρέι Βάιντα στην Πολωνία. Πρόκειται για μια ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη για την σφαγή 15.000 Πολωνών αξιωματικών από τους Σοβιετικούς την άνοιξη του 1940. Μια ταινία που υπό την σκιά του συνεδρίου της Εσθονίας, αποκτά μια παραπάνω επικαιρότητα.
Κλείνουν φέτος 125 χρόνια από την γέννηση του Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν. Ενώ σήμερα 2 Σεπτεμβρίου είναι η επέτειος του θανατου του. Έτσι σκεφτήκαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα κείμενο του 2015, για τις πολιτικές του απόψεις γραμμένο από έναν μελετητή του έργου του. Πιστεύουμε ότι έτσι δίνουμε απαντηση σε απορία πολλών θαυμαστών του, που εκκρεμεί από την εποχή της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών».
Τελικά ο καινούργιος Εμφύλιος, που έχει ξεκινήσει ήδη στην Αμερική, είχε το πρώτο κινηματογραφικο του θύμα. Μετά από 34 χρόνια προβολής του «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», το ιστορικό σινεμά του Μέμφις «Orpheum Theater» αρνήθηκε να συμπεριλάβει στις καλοκαιρινές προβολές ρεπερτορίου το κλασσικό αριστούργημα του Βίκτωρα Φλέμινγκ.
Σήμερα 10 Αυγούστου ο Ίαν Άντερσον των Τζέθρο Ταλ κλείνει με 70 χρόνια ζωής με το μεσαιωνικό του φλάουτο να μην λέει να σιγάσει. Έτσι είναι μια ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στην κλασσική περίοδο των Τζέθρο Ταλ, όταν ο Άντερσον ως συνθέτης και αρχηγός του δημιουργούσε αριστουργήματα του progressive rock.
