Δύο είναι τα κάστρα της Αριστεράς στην εποχή μας. Κανένα από τα δύο δεν είναι το πανεπιστήμιο. Σιγά μην άφηναν οι γονείς, αλλά και οι ίδιοι οι φοιτητές το μέλλον τους στα χέρια των μπαχαλάκηδων.
Είναι διακριτικά αμφίβολο αν ο συγγραφεύς του συνθήματος, το οποίο διαβάζουμε σε δρόμους των Αθηνών, το γράφει για να στηλιτεύσει, να ειρωνευτεί ή για να υπερθεματίσει. Συναντάται συνήθως με μαύρο χρώμα, απείραχτο, ανάμεσα σε αναρχικά συνθήματα.
O δαίμονας του λαϊκισμού στην χώρα μας έχει μητέρα του την επίκληση της Παιδείας. Το κακό ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια όταν κάποιοι λίγοι πονηροί, προκειμένου να αποκτήσουν πολιτική πελατεία, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την υπερβολική αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους.
Παρά τις ευρωπαϊκές ή παγκόσμιες οδηγίες και ανεξάρτητα από διεθνείς οργανισμούς ή διακρατικούς συνασπισμούς, είναι αλήθεια πως κάθε έθνος αντέδρασε με τον δικό του τρόπο, εμφανίζοντας έτσι και το δικό του ιστορικό και πιο αληθινό πρόσωπό του.
Ομολογώ πως ξεκινώ έναν αγώνα κατά των νεωτερικών πολιτικών στερεοτύπων κάθε είδους. Πολλοί τον έχουν ξεκινήσει αλλά όχι σε τολμηρό βαθμό και γι’ αυτό εν μέρει αποτελεσματικό.
Μακάρι να συνεχιστούν οι ανασκαφές, ώστε να μας πουν επιτέλους οι αρχαιολόγοι σε ποιόν ανήκει το ταφικό αυτό μνημείο. Δεν μπορεί, σε κάποιον αρχαίο Έλληνα θα πρέπει να αντιστοιχεί. Έχει περίμετρο 497 μέτρα!
