Η Ευρώπη μάς ανήκει, αλλά κι εμείς ανήκουμε στην Ευρώπη Αυτά τα εδάφη είναι η πατρίδα μας· δεν έχουμε καμία άλλη. Οι λόγοι για τους οποίους αγαπούμε την Ευρώπη υπερβαίνουν την ικανότητά μας να εξηγήσουμε ή να δικαιολογήσουμε την αφοσίωσή μας.
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι απλώς η δεύτερη μεγάλη πόλη της χώρας μας. Διαχρονικά η σημασία της στο επίκεντρο των γενικότερων πολιτικών και ιστορικών εξελίξεων ήταν και παραμένει μεγάλη και καθοριστική.
Σε μία κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του ξενοδοχείου «Μακεδονία Παλλάς», η δημοτική κίνηση «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» πραγματοποίησε την Δευτέρα 1 Οκτωβρίου εκδήλωση στην οποία ανακοινώθηκε η πρόθεσή της να διεκδικήσει τον Δήμο Θεσσαλονίκης με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιάννη Κουριαννίδη. Ο κ. Κουριαννίδης θήτευσε στο παρελθόν ως δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014.
Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, τον χειμώνα του 1998, σε καφετέρια της πλατείας Αριστοτέλους, σε παρακείμενο της παρέας μου τραπέζι, έπιναν τον καφέ τους ένας γνωστός «επικοινωνιολόγος» και ένας εκ των πανίσχυρων βουλευτών Θεσσαλονίκης.
Έχασε τις εκλογές η ΝΔ, ενώ θα μπορούσε να νικήσει αξιοποιώντας μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα των συριζιανών ατοπημάτων. Γιατί άραγε; Στην φωτογραφία βλέπετε το εκλογικό περίπτερο της Νέας Δημοκρατίας στο Μαρούσι.
Η Ελλάδα έχει δύο παρατάξεις. Η πρώτη έχει ξεκάθαρα πιστεύω και αρχές. Η δεύτερη επαγγέλλεται καλύτερη διαχείριση της πραγματικότητας που η πρώτη διαμορφώνει. Έτσι δεν είναι τυχαίο που στο Αριστερά εναντίον του τίποτα κερδίζει πάντοτε η Αριστερά. Δύο εβδομάδες πριν είχα γράψει: Μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά θα πρέπει να του αναγνωριστεί η ιδεολογική του συνέπεια.
Το να είσαι δεξιός στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ εύκολο πράγμα. Ο βασικός εκπρόσωπος της παρατάξεως, η Νέα Δημοκρατία δεν διακρίθηκε ποτέ για την διάθεσή της να μονοπωλήσει τις ψήφους όσων αυτοπροσδιορίζοντο ως δεξιοί. Πιο πολύ την ενδιέφερε να υπεξαιρέσει ψήφους από την Αριστερά παρά να αυξήσει τις δεξιές της ψήφους.
Από τον εμφύλιο πόλεμο και μετά, η ελληνική κοινωνία χρόνο με το χρόνο, έβλεπε τα οικονομικά της μεγέθη να βελτιώνονται και τα νοικοκυριά αυτό το καταλάβαιναν καθώς η ζωή τους καλυτέρευε και η μικρή ή μεγάλη περιουσία τους αυξανόταν.
Η ιδρυτική πράξη της προσφάτως παραιτηθείσας κυβέρνησης θα πρέπει να θεωρηθεί η εγκύκλιος του υποστράτηγου Γεωργίου Νίτσα η οποία δημοσιεύθηκε στις 3 Μαρτίου. Αυτό το έγγραφο αξίζει τον τίτλο του ως ιδρυτικού της κυβερνήσεως γιατί για πρώτη φορά και επισήμως εγκαινιαζόταν μια πολιτική που εμπεριείχε τα δύο θεμελιακά χαρακτηριστικά όλων των βασικών πολιτικών που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα, ένας καταστροφικός συνδυασμός κυνισμού και ιδεοληψίας.
