49 χρόνια συμπληρώθηκαν από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν εκδοθεί επανειλημμένως ψηφίσματα καταδίκης της εισβολής από τον ΟΗΕ και από άλλους Οργανισμούς αλλά και κυβερνήσεις.
Την 1η Απριλίου τιμάται η επέτειος του ξεσηκωμού του Κυπριακού Ελληνισμού εναντίον των Άγγλων κατακτητών, το 1955. Υπό την ηγεσία του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα–Διγενή, η νεολαία της Κύπρου βάδισε πάνω «στον πανάρχαιο εκείνο δρόμο».
Στο κατάμεστο Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Ιανουαρίου στις 6 μ.μ. η παρουσίαση του συγκλονιστικού βιβλίου του βετεράνου πολεμιστή στον πόλεμο της Κύπρου το 1974, Νικολάου Αργυροπούλου.
Τι να πούμε μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών; Οφείλω να παραδεχθώ ότι για άλλη μια φορά έχω απογοητευτεί. Όμως όπως και στο παρελθόν, δεν μπορούμε να αφήσουμε την απογοήτευση να οδηγήσει στην αδράνεια. Όπως το τσιγάρο βλάπτει την υγεία, έτσι και η αδράνεια βλάπτει την πατρίδα.
H πρόσφατη δήλωση του Μπόρις Τζόνσον ότι παραμένει «σθεναρός υποστηρικτής» της δημιουργίας μιας Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο, προκαλεί και πάλι τον Ελληνισμό. Τον προκαλεί γιατί έρχεται σε αντίθεση με τα 541 και 550 ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Φτάνουμε, όχι αισίως πάντως (η επιβίωση για τον Κυπριακό Ελληνισμό ήταν και παραμένει μια υπόθεση με αβέβαιη έκβαση) στο νέο έτος, μετά και το τέλος του δίσεκτου 2020. Τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα.
Μετά την επαναφορά του «Oruc Reis» στις ελληνικές θάλασσες και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ελπίζω ότι θα σταματήσει επιτέλους η κυβέρνηση να ζει σε έναν ιδεατό κόσμο.
Πήγε ο πρόεδρος της ημικατεχόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «αποφασισμένος» να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τα κυπριακά συμφέροντα. Με ατράνταχτα επιχειρήματα υποστήριξε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Κάνει αρκετά η ηγεσία μας για την προστασία της πατρίδας από τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές; Κάνουν αρκετά οι ίδιοι οι πολίτες; Ζητούν εξηγήσεις, έχουν απαιτήσεις από τους ηγέτες που ψηφίζουν για να ηγούνται αυτού του δύσμοιρου τόπου;
Η αναντιστοιχία λόγων και πράξεων είναι δυστυχώς ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό της ελληνικής πραγματικότητας. Ο Διγενής και οι συναγωνιστές του, όμως, ταύτισαν με τον αγώνα τους τα λόγια και τις πράξεις τους, τις ιδέες και την βιοτή τους.
