Στον βάλτο του Σκοπιανού

«Δεν μπορείτε να περιμένετε από εμένα να επαναλαμβάνω σαν τον Ζόραν Ζάεφ τον προσδιορισμό «Βόρεια Μακεδονία». Αυτό δεν πρόκειται να το κάνω. Όμως, την Συμφωνία των Πρεσπών, που είναι μία συγκεκριμένη πραγματικότητα που μας κληροδότησε ο Ζάεφ, δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε, δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι αυτή δεν υπάρχει».

Αυτά δήλωσε σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό μεταξύ άλλων ο Κρίστιαν Μίτσκοσκι, ηγέτης του VMRO-DPMNE, του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος και πιθανότατα μελλοντικός πρωθυπουργός των Σκοπίων. Είναι προφανές ότι ο Σκοπιανός πολιτικός παίζει με τις λέξεις. Και αυτό, διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι στο άρθρο 4 παρ. 2 της προδοτικής συμφωνίας αναγράφεται ότι «Έκαστο Μέρος δεσμεύεται να μην προβαίνει σε οιεσδήποτε αλυτρωτικές δηλώσεις και δεν θα υιοθετεί οιεσδήποτε παρόμοιες δηλώσεις από εκείνους που φέρονται να δρουν για λογαριασμό ή για το συμφέρον του Μέρους».

Τί πιο προκλητικό, λοιπόν, αν ο εν δυνάμει πρωθυπουργός των Σκοπίων, όχι απλώς υιοθετεί, αλλά προβαίνει σε μία ξεκάθαρα αλυτρωτική δήλωση, αρνούμενος να δεχθεί τον όρο «Βόρεια Μακεδονία», παρόλο που και αυτός ακόμη υποκρύπτει αλυτρωτισμό, αφού εμμέσως στηρίζει το σκοπιανό αφήγημα περί της «διαιρεμένης Μακεδονίας»; Αντιθέτως, με την δήλωσή του εμμένει στην αποκλειστική χρήση του ονόματος της Μακεδονίας από τους Σκοπιανούς, αρνούμενος να αποδεχθεί ακόμη και την «αναγνώριση» και στην Ελλάδα μίας διαφορετικής «αντίληψης ως προς τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνας»», που προβλέπει η ντροπιαστική για τα εθνικά μας δίκαια συμφωνία στο άρθρο 7 παρ.1, αφού αυτή «αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά»!

Τι μας λέει λοιπόν ο Μίτσκοσκι; Ότι «εγώ θα παραβιάζω την συμφωνία και ‘σεις κάντε ότι θέλετε»! Και τί μπορούμε να κάνουμε; Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 19, «σε περίπτωση που το ένα Μέρος θεωρεί ότι το άλλο Μέρος δεν δρα σύμφωνα με τις προβλέψεις της παρούσας Συμφωνίας, το Μέρος αυτό θα γνωστοποιήσει κατ’ αρχάς στο άλλο Μέρος τις ανησυχίες του και θα αναζητήσει μία λύση μέσω διαπραγματεύσεων. Εάν τα Μέρη δεν μπορέσουν να επιλύσουν το ζήτημα διμερώς, μπορεί να συμφωνήσουν να ζητήσουν από το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να κάνει χρήση των καλών υπηρεσιών του για την επίλυση του ζητήματος».

Τις «καλές υπηρεσίες» του ΟΗΕ τις είδαμε και τις νοιώσαμε όλα αυτά τα χρόνια, με τις διαρκείς πιέσεις του για σύνθετη ονομασία, μέχρι που βρέθηκε εθελόδουλη κυβέρνηση να την υλοποιήσει. Δυστυχώς και η σημερινή κυβέρνηση δείχνει απρόθυμη να την καταργήσει, παρά τις ευκαιρίες που της δόθηκαν και που θα δοθούν πολύ περισσότερες, κατά τα φαινόμενα, στο άμεσο μέλλον. Το αντίθετο μάλιστα, αφού με πρόσφατη δήλωσή του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θεωρεί την ύπαρξη των υπό εκκρεμότητα κύρωσης εφαρμοστικών μνημονίων ως «μηχανισμό ελέγχου ορθής εφαρμογής της συμφωνίας των Πρεσπών»! Αντί δηλαδή να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για την καταγγελία και ακύρωση της προδοτικής συμφωνίας (ή έστω για την «βελτίωσή της» όπως είχε απατηλώς υποσχεθεί προεκλογικά), προτίθεται να εργαλειοποιήσει τα μνημόνια για την πιστή εφαρμογή της.

Όλα δείχνουν ότι οδεύουμε σε μία νέα διελκυστίνδα τύπου Κυπριακού, όπου θα αρκούμαστε σε διαμαρτυρίες σε ΟΗΕ και ΕΕ και στην καλύτερη περίπτωση στην έκδοση ψηφισμάτων και δηλώσεις που θα «δικαιώνουν» την θέση της κυβέρνησης. Και όλα αυτά έχοντας ήδη επιτρέψει την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και αφήνοντας την Βουλγαρία να αναπτύσσει το δικό της αφήγημα περί του βουλγαρισμού των κατοίκων τους, αναβιώνοντας τον εθνικισμό της στην περιοχή. Οι προκλήσεις είναι μπροστά μας και δεν χωρεί ευκαιριακή αντιμετώπισή τους, αλλά μακρόπνοος εθνικός σχεδιασμός, που δυστυχώς φαίνεται να λείπει.