Εντυπωσίασε η «Νυχτερίδα» του Στράους από την Όπερα Θεσσαλονίκης

Τις καλύτερες εντυπώσεις άφησε η «Νυχτερίδα» της Όπερας Θεσσαλονίκης που ανέβηκε από τις 10 εώς 18 Φεβρουαρίου 2007 στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Η διάσημη οπερέτα του Γιόχαν Στράους ανέβηκε σε απόδοση και σκηνοθεσία του Ζάχου Τερζάκη, σκηνικά-κοστούμια Αποστόλη Βέττα και την διεύθυνση της αρχιμουσικού και καλλιτεχνικής διευθύντριας της Όπερας Θεσσαλονίκης, Λίζας Ξανθοπούλου.

Οι οχτώ παραστάσεις της «Νυχτερίδας» του Στράους υπήρξαν από τις ελάχιστες ευκαιρίες που είχαν οι Θεσσαλονικείς να παρακολουθήσουν οπερέτα στην πόλη τους και έτσι γέμισαν συν γυναιξί και τέκνοις την αίθουσα της Όπερας Θεσσαλονίκης για να δουν ένα από την δημοφιλέστερα δείγματα του λυρικού θεάτρου. Υπήρξε επίσης η πρώτη φορά, που σε παράσταση της Όπερας Θεσσαλονίκης συμμετείχε η Χορωδία Θεσσαλονίκης σε μουσική διδασκαλία της Μαρίας Κωνσταντινίδου. Επίσης σε μια εποχή που η Λυρική Σκηνή υποβαθμίζει τους Έλληνες καλλιτέχνες μετακαλώντας ξένους καλλιτέχνες από το πρώην Ανατολικό Μπλόκ, και οι δύο διανομές της παράστασης της Όπερας Θεσσαλονίκης αποτελούντο αποκλειστικά από Έλληνες καλλιτέχνες, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι Θεσσαλονικείς του εξωτερικού.

Η «Νυχτερίδα» του Στράους γράφηκε στο 1874 σε μια περίοδο που η Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία ζούσε αφενός μια περίοδο αποσκίρτησης των εθνικιστικών κινημάτων, που δημιούργησαν τελικά τα εθνικά κράτη της Ευρώπης, αφετέρου σε μία περίοδο οικονομικού κραχ που ακολούθησε την Διεθνή Έκθεση της Βιέννης. Έτσι οι πολίτες έβρισκαν λησμονιά στην διασκέδαση και το ποτό. Ο «βασιλιάς του βαλς», Γιόχαν Στράους ο νεώτερος, απεικόνισε με τον καλύτερο τρόπο αυτό το κλίμα της ηδονοθηρίας, με μία πικάντικη κωμική οπερέτα που υπήρξε η δημοφιλέστερη όπερα του 19ου αιώνα και η καλύτερη εισαγωγή στον απαιτητικό κόσμο του λυρικού θεάτρου.

Σε αυτό το έργο ο συμβολαιογράφος Φάλκε θέλει να εκδικηθεί την φάρσα που του έκανε ο αδιόρθωτος γυναικάς και χωρατατζής βαρώνος Γκάμπριελ φον Άϊζενστάϊν την προηγούμενη χρονιά και που τον έκανε τον περίγελο της πόλης. Έτσι όταν ο Αϊζενστάϊν τιμωρείται με φυλάκιση οκτώ ημερών για προσβολή ενός υπαλλήλου εφορίας, ο Φάλκε πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω. Εν τω μεταξύ η σύζυγος του, η όμορφη και ώριμη συναισθηματικά Ροζαλίντε δέχεται το φλερτάρισμα του Άλφρεντ, του παλιού εραστή της με την εκπληκτική φωνή τενόρου. Λίγο πριν ο Αϊζενστάϊν πάει να εκτίσει το ίδιο βράδυ την ποινή του, ο Φάλκε θα τον πείσει να καθυστερήσει την παράδοση του για λίγες ώρες και να τον ακολουθήσει σε έναν από τους χορούς που οργανώνει στο σπίτι του ο παρακμιακός Ρώσσος πρίγκιπας Ορλόφσκυ για να διασκεδάσει την πλήξη του και όπου θα του συστήσει τις νεαρές μπαλαρίνες της Όπερας. Ο βαρώνος δέχεται και παριστάνει στην Ροζαλίντε ότι πάει στην φυλακή ντυμένος με τα καλύτερα έργα του! Στον ίδιο χορό είναι καλεσμένη και η υπηρέτρια του σπιτιού, η πικάντικη Αντέλε, η οποία παρακαλεί την κυρία της για μια άδεια. Η απουσία του άνδρα της θα δώσει στην Ροζαλίντε την ευκαιρία να δει κατά ιδία τον εραστή της και στην Αντέλε το πολυπόθητο ρεπό. Όταν ο Φρανκ, ο διευθυντής των φυλακών έρθει να πάρει τον Φάλκε στην φυλακή και θα συλλάβει στην θέση του τον Άλφρεντ.

Στην διάρκεια του χορού ο Φάλκε αποκαλύπτει στον πρίγκιπα Ορλόφσκυ την φάρσα που ετοιμάζει και την οποία αποκαλεί «η εκδίκηση της νυχτερίδας». Στον χορό είναι επίσης καλεσμένοι η μασκαρεμένη Ροζαλίντε και ο Φρανκ, αλλά κανένας με την πραγματική του ταυτότητα, αλλά με ανύπαρκτους τίτλους ευγενείας. Έτσι έχουμε την κωμική σκηνή όπου ο Αϊζενστάϊν γίνεται φιλάκι με τον διευθυντή των φυλακών, ενώ φλερτάρει χωρίς να το ξέρει την ίδια του την γυναίκα! Όλες οι παρεξηγήσεις λύνονται την επόμενη μέρα στην φυλακή ,όπου ο Φάλκε αποκαλύπτει ότι όλα ήταν στημένα από τον ίδιο ενώ ο Αϊζενστάϊν δικαιολογείται στην Ροζαλίντε ότι για την απιστία του φταίει η σαμπάνια!

Όσο για την παράσταση της Όπερας Θεσσαλονίκης, η Λίζα Ξανθοπούλου απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο το μπρίο, την ελαφράδα, αλλά και τις δυσκολίες στιγμές της παρτιτούρας που χαρακτηρίζουν το διάσημο έργο. Ο Ζάχος Τερζάκης απέδωσε το κωμικό στοιχείο της οπερέτας και εκσυγχρόνισε πολύ σωστά το κείμενο της πρόζας, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις μοντέρνες παραστάσεις της «Νυχτερίδας». Η Σοφία Βογιατζόγλου-Μητροπούλου, μία από τις καλύτερες νέες σοπράνο σε διεθνές επίπεδο, υπήρξε ιδανική Ροζαλίντε, παρόλο που η φωνή της ήταν για άλλο ρεπερτόριο και πιστεύουμε ότι το στοιχείο της κωμωδίας της πηγαίνει πολύ. Ιδίως η ερμηνεία της στο Ουγγαρέζικο «τσάντας» που θεωρείται από τα πιο δύσκολα κομμάτια της όπερας για μια σοπράνο ήταν εκπληκτική. Θα έβρισκε τον ιδανικό παρτεναίρ στο πρόσωπο του Γιώργου Παναγιωτίδη που υποδυόταν τον Αϊζενστάϊν. Όμως αυτό το εκπληκτικό ντουέτο Ροζαλίντε-Αϊζενστάϊν παίχθηκε μόνο στην παράσταση της Κυριακής 11 Φεβρουαρίου και απορούμε γιατί δεν επαναλήφθηκε, τουλάχιστον στην τελευταία παράσταση, που θα άφηνε και τις καλύτερες εντυπώσεις στους θεατές. Ο Χάρης Ανδριανός ήταν ο ιντριγκαδόρος, πανούργος Φάλκε που στάθηκε άξια στο επίκεντρο του έργου. Ο Πωλ Ζαχαριάδης ήταν ο καλύτερος από τους δύο καλλιτέχνες που ερμηνεύσαν τον Ορλόφσκυ. H Δέσποινα Σκαρλάτου ήταν πιο πειστική ως πικάντικη και κουτοπόνηρη Αντέλε στην πρόζα, όμως η Συρανούς Τσαρινιάν ήταν ανώτερη ερμηνευτικά. Τέλος το Duo Finas, ένα κωμικό ντουέτο που σατιρίζει κομμάτια κλασικής μουσικής και ελαφράς μουσικής και που εμιμείτο τον Μίστερ Μπην έκλεψε την παράσταση.

Όμως αυτή υπέροχη παράσταση που διασκέδασε τους Θεσσαλονικείς τις μέρες των Απόκρεω για να ταιριάζει με το κλίμα της οπερέτας, παίχθηκε μόνο για 8 μέρες, ενώ οι παραστάσεις θα μπορούσαν να διαρκούν άλλες δύο εβδομάδες. Οι πληροφορίες μας λένε είναι ότι αυτό ήταν απόφαση του κ. Νίκου Τσακίρογλου και θα ήταν σωστό να μάθουμε το σκεπτικό του.

Θα πρέπει να πούμε ότι αξίζουν συγχαρητήρια στους υπεύθυνους της Όπερας Θεσσαλονίκης που το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου, όταν η παράσταση θα άρχιζε στις 22:00 λόγω τις απεργίας των τεχνικών αποφάσισε, παρόλο το οικονομικό κόστος να επιστραφούν τα εισιτήρια και να διαθέσει δωρεάν εισιτήρια για να αποζημιωθεί το κοινό για την ταλαιπωρία.