«Υπευθυνότητα» και «κοινωνική συνείδηση» επικαλέστηκε το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών στην ανακοίνωσή του σχετικά με την εντολή που δόθηκε από πλευράς του για την απόσυρση των αφισών, μέσω των οποίων δίνονταν μηνύματα υπέρ της προστασίας του αγέννητου παιδιού.
Πολλαπλές αντιδράσεις προκάλεσε το κήρυγμα (29/12/2019) του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου. Η αλήθεια είναι ότι, προσωπικά, ακόμη δεν είμαι σίγουρος αν εμπεριέχεται ειρωνεία στα λόγια του.
Όλα ξεκινούν από το ότι η χώρα μας είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ενώ η Λιβύη όχι. Ο βασικός λόγος που δεν την υπέγραψε η Λιβύη είναι ότι αμφισβητεί, όπως και η Τουρκία, το δικαίωμα των νησιών στην ΑΟΖ.
Ο ψυχολογικός εκβιασμός και η προσπάθεια δημιουργίας ενοχών στους πολίτες, επιχειρείται χωρίς ντροπή με την χρήση και αξιοποίηση των ελαχίστων μικρών ορφανών ή και εγκαταλειμμένων παιδιών.
Ποιοι και πόσοι, άραγε, από τις εκατοντάδες χιλιάδες εκ των παρανόμως εισελθόντων στη χώρα μας πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις, ώστε να μπορούν να αντιμετωπιστούν ως πρόσφυγες; Ασφαλώς ελάχιστοι.
Το χαρακτηριστικό των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου είναι αναμφισβήτητα το εντυπωσιακό ποσοστό (περίπου 80%) που συγκέντρωσαν τα λεγόμενα «κόμματα εξουσίας». Συγκαταλέγω δε σε αυτά και το Κίνημα Αλλαγής.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που δάγκωσαν τη γλώσσα τους ακούγοντας τον Ντόναλντ Τραμπ να συνηγορεί υπέρ του Tούρκου προέδρου κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στην Οσάκα της Ιαπωνίας.
Αν κάποιος υποψήφιος, στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του, προσπαθήσει να εξαγοράσει την ψήφο ενός πολίτη, δελεάζοντάς τον με κάποιο χρηματικό ποσό, είναι αυτονόητο ότι θα αντιμετωπίσει ποινικές κυρώσεις.
